Historia Audi 80, 90 i 4000 z lat 1978-1986

[jmm]

Audi 80 B2 (wewnątrz fabryczne oznaczenie Typ81) zostało zaprezentowane we wrześniu 1978 roku na salonie samochodowym we Frankfurcie jako 4-drzwiowa limuzyna. W porównaniu ze swym poprzednikiem oznaczanym jako "B1" auto miało znacznie nowocześniejszy kształt nadwozia, posiadało ono modne wówczas wyraźnie narysowane kanciaste kształty. Nowy model był znacznie większy na zewnątrz i przestronniejszy w środku od poprzednika. Źródłem napędu nowego auta były dwa wzdłużnie montowane silniki gaźnikowe znane z poprzednika:
1.3 55KM
1.6 75KM
Napęd był przenoszony na koła przednie za pośrednictwem 4-biegowej skrzyni manualnej. Znacznie poprawiono poziom wyposażenia w porównaniu z Audi 80 B1 o czym świadczy możliwość zamontowania za dopłatą klimatyzacji czy elektrycznych szyb i lusterek. Auto występowało w kilku poziomach wyposażenia, modele z silnikiem 1.3 dostępne były jako:
80
80 L
80 GL
z kolei auta z motorem 1.6 występowały w wersjach:
80 S
80 LS
80 GLS
Wersje GL najłatwiej rozpoznać po chromowanych listwach nad zderzakami.

Wiosną roku 1979 do oferty dołączyła 2-drzwiowa limuzyna oraz nowa jednostka napędowa o pojemności 1.6 dysponująca mocą 110KM montowana w modelu 80 GLE. Był to silnik wyposażony w wielopunktowy mechaniczny wtrysk paliwa K-Jetronic, znany zresztą ze sportowej wersji poprzednika oznaczanej GTE. Jednak w przypadku modelu GLE Audi nie zastosowało żadnych akcentów podkreślających jego sportowy styl i osiągi. Auto niczym nie różniło się od wersji GL/GLS. Można je było odróżnić jedynie po widocznym pod tylnym zderzakiem końcowym tłumiku, podczas gdy słabsze wersje były go pozbawione.

Również w 1979 roku (dokładnie w lutym) wprowadzono do sprzedaży Audi 80 w wersji na rynek północnoamerykański. Auto nosiło oznaczenie Audi 4000, cechowało się potężnymi zderzakami spełniającymi amerykańskie normy bezpieczeństwa, światłami obrysowymi w błotnikach, oraz czterema kwadratowymi reflektorami z przodu. Model ten posiadał oczywiście podwyższony standard wyposażenia w stosunku do aut dostępnych w Europie, oferowano obie wersje nadwoziowe. Początkowo auto posiadało silnik 1.6 83KM i 4-ero biegową skrzynię manualną,




W sierpniu roku 1980 auto poddane zostało niewielkim zmianom obejmującym głównie wnętrze pojazdu, które poprawiły jego wygląd i jakość wykonania, wprowadzono nowe wzory tapicerki, lekko zmieniono konsolę środkową, zrezygnowano z dwukolorowej tablicy przyrządów, zmieniono kształt nawiewów na przednią szybę, a także wprowadzono nowe kolory nadwozia.
Paletę dostępnych silników rozszerzono o dwie nowe jednostki napędowe. Pierwsza z nich to bardzo ekonomiczny i trwały silnik wysokoprężny o pojemności 1.6 i mocy 54KM, który był dostępny w następujących wersjach wyposażenia:
80 D
80 LD
80 GLD
Drugi silnik to jednostka benzynowa 1.6 o mocy 85KM dostępna w wersjach oznaczanych tak samo jak odmiana 75-konna.
Wraz z nowymi silnikami w ofercie pojawiły się także pięciobiegowe przekładnie manualne 4+E, w których 5-ty bieg był nadbiegiem. Nowa skrzynia była standardowo montowana z silnikiem 1.6 110KM, a do pozostałych z wyjątkiem 1.3 55KM była dostępna jako opcja.
Ponadto do silników 1.6 75KM i 85KM można było zamówić 3-biegową skrzynię automatyczną.
Także w sierpniu 1980 roku rozszerzono paletę modeli dostępnych na rynku amerykańskim. Do oferty wprowadzono zastępujący motor 1.6 silnik o pojemności 1.7 litra i mocy 79KM (auto nosiło oznaczenie 4000 4E) oraz pięciocylindrowy silnik 2.1 o mocy 115KM (oznaczenie 4000 5E lub 4000 5+5), oba silniki były oferowane do wyboru z 5-biegową skrzynią manualna lub 3-biegowym automatem. Dokonano także zmain w wyposażeniu auta.

W grudniu 1980 roku do oferty wprowadzono model 80 Formel E, który był dostępny z silnikiem 1.6 85KM. Auto posiadało standardowo skrzynie 4+E, wskaźnik zmiany biegu na wyższy oraz przełącznik START-STOP w manetce wycieraczek umożliwiający wyłączenie silnika np. na światłach w celu oszczędzania paliwa.

W sierpniu 1981 zastąpiono jednostkę 1.3 55KM silnikiem o tej samej pojemności ale mocy 60KM. Ujednolicono również nazwy wersji wyposażenia, zastępując dotychczasowe oznaczeniami jednakowymi dla każdej wersji silnikowej:
80 C
80 CL
80 GL
Oprócz tego do oferty wprowadzono luksusowo wykończone Audi 80 CD 5S dostępne tylko z nowym zarezerwowanym dla niej silnikiem 5-cio cylindrowym, gaźnikowym o pojemności 1.9 i mocy 115KM (znanym z zaprezentowanego rok wcześniej Audi Coupe GT) oraz 4-drzwiowym nadwoziem i skrzynią 4+E. Model ten z zewnątrz można odróżnić po chromowanych rynienkach dachowych i nakładkach na dolne uszczelki szyb bocznych, chromowanych obwódkach wokół szyby przedniej i tylnej, spoilerze pod przednim zderzakiem, czarnej blendzie między tylnymi lampami, chromowanymi nakładkami na zderzaki, czarnym matowym wykończeniu ramek drzwi wokół szyb. Poza tym auto posiadało 14" felgi aluminiowe oraz specjalne lakiery metalizowane. Wewnątrz natomiast zastosowano specjalny wzór welurowej tapicerki, sportową kierownicę, cztery ramkowe zagłówki, podłokietnik z tyłu, skórzaną gałkę zmiany biegów oraz regulację wysokości fotela kierowcy.
Również w sierpniu 1981 do oferty Audi 4000 wprowadzono znaną z Europy wysokoprężną jednostkę napędowa 1.6D 54KM, która była dostępna wyłącznie z 5-biegową skrzynią manualną.

W marcu 1982 do oferty Audi 80 wprowadzono turbodoładowany silnik wysokoprężny 1.6TD wytwarzający moc 70KM oferowany wyłącznie z 4-drzwiowym nadwoziem i standardowo dostępny ze skrzynią 4+E. Silnik był dostępny z podstawowymi poziomami wyposażenia (C, CL, GL), a także z luksusowym CD. Jednostkę tę zaoferowano w sierpniu 1982 także na rynku północnoamerykańskim, była dostępna ze skrzynią 5-biegową lub 3biegowym automatem.

W listopadzie 1982 do oferty wprowadzono dwie nowe sportowe wersje auta. Pierwsza nowość to Audi 80 GTE z silnikiem 1.8i 112KM, który zastępował motor 1.6i 110KM. Tym razem wyraźnie uwypuklono sportowy charakter auta. Posiadało ono białe 13" felgi aluminiowe, dekoracje na drzwiach z napisem GTE, czarne matowe wykończenia ramek drzwi, spoiler pod przednim zderzakiem oraz spoiler na tylnej klapie. W środku zastosowano specjalny wzór tapicerki, sportową kierownicę, zagłówki ramkowe na przednich fotelach, a także trzy dodatkowe wskaźniki na konsoli środkowej.
Druga nowość to Audi 80 quattro wyposażone w stały napęd na cztery koła i 5-cio cylindrowy silnik 2.1i o mocy 136KM. Model ten posiadał oznaczenie wewnątrz fabryczne Typ85, i tak samo oznaczane były wszystkie późniejsze Audi serii B2 z 5-cio cylindrowymi silnikami i napędem na 4 koła (oprócz wersji z silnikiem 2.0, która występowała także jako Typ81). Z zewnątrz model ten można odróżnić po spoilerze pod tylnym i przednim zderzakiem,
szerokich reflektorach z przodu, zintegrowanymi w zderzaku kierunkowskazami i reflektorami przeciwmgielnymi, czarnej blendzie pomiędzy tylnymi lampami, napisom "quattro" na tylnej szybie i szybkach w słupku C, spoilerze na tylnej klapie oraz podwójnej końcówce wydechu. Auto wyposażone było seryjnie we wspomaganie kierownicy, sportowe przednie i tylne fotele (przednie z zagłówkami ramkowymi), skórzaną: kierownicę, gałkę zmiany biegów i rączkę hamulca ręcznego. Auto występowało tylko w nadwoziu 4-drzwiowym.
W tym samym okresie nieco zmodernizowano Audi 4000, nadając mu wygląd podobny do Audi 80 CD, wersje z silnikiem 2.1 oznaczane były teraz 4000S i znacząco poprawiono standard wyposażenia, takie dodatki jak klimatyzacja, elektryczne 4 szyby, elektryczne lusterka, centralny zamek były teraz standardem.

80b2_017.jpg

W styczniu 1983 jednostkę 1.6 85KM zastąpiono nowym silnikiem o pojemności 1.8 i mocy 90KM. Dostępny był on tylko w wersjach CL i GL.

W czerwcu 1983 do oferty wprowadzono Audi 80 quattro z silnikiem 2.0i 115KM, zwane potocznie "małym quattro". Auto nie posiadało spoilera pod przednim zderzakiem, z przodu zastosowano reflektory ze zwykłej 80tki. Jedynym wyróżnikiem tego modelu był spoiler pod tylnym zderzakiem, podwójna końcówka rury wydechowej i napis "quattro" na atrapie (80 quattro 2.2 na atrapie miało symbol 5E). Auto można było zamówić także z nadwoziem 2-drzwiowym.
Ogółem wyprodukowano niewiele ponad 2000 sztuk tego modelu. Prawdziwą rzadkość stanowi wspomniana wersja z nadwoziem 2-drzwiowym, której powstało zaledwie kilkaset sztuk.

W sierpniu 1983 wprowadzono nową wersje wyposażenia 80 SC, dostępną z silnikami benzynowymi o mocach 60KM, 75KM, 90KM oraz wysokoprężnymi: 54KM i 70KM. Auto posiadało w standardzie welurową tapicerkę, barwione szyby, radioodtwarzacz oraz ozdobne kapsle kół i czarne ramki szyb bocznych.
Oprócz tego gaźnikowy silnik 1.9 w modelu 80 CD został zastąpiony jednostką z wtryskiem wielopunktowym o pojemności 2.0 i identycznej mocy (115KM).
W wyposażeniu wszystkich wersji pojawił się wskaźnik temperatury cieczy chłodzącej, a podświetlenie wskaźników miało kolor czerwony, w droższych wersjach montowano nowy wzór czteroramiennej kierownicy (z Audi 100 C3).
W tym miesiącu zniknęły też z rynku amerykańskiego modele wyposażone w silniki wysokoprężne 1.6D i 1.6TD, które nie odniosły tam sukcesu. Ponadto jednostkę 1.7 zastąpiono silnikiem 1.8i o mocy 90KM.

W listopadzie 1983 wprowadzono do oferty na rynku północnoamerykańskim model 4000S quattro z silnikiem 2.2 o mocy 121KM, odpowiednik europejskiego 80 quattro.

W lipcu 1984 zaprezentowano gruntownie zmodernizowane Audi 80 (B2a). Z zewnątrz nowy model można rozpoznać po innych zderzakach, innych przednich reflektorach i grillu. Największe zmiany zaszły w tylnej partii nadwozia, została ona upodobniona do tyłu Audi 100 C3, tym samym bagażnik zyskał na funkcjonalności, ponieważ krawędź załadunku została obniżona i sięgała tylnego zderzaka. Ważną innowacją zastosowaną w tym modelu było całkowicie ocynkowane nadwozie. We wnętrzu w'85 audi 80prowadzono nowe wzory tapicerek i nową bardziej "zaokrągloną" tablicę rozdzielczą. Auto oferowano w 3-ech poziomach wyposażenia: 80, 80CC, 80SC, 80CD, 80GTE. Montowano w nim silniki benzynowe: 1.3 (60KM), 1.6 (75KM), 1.8 (90KM) oraz 1.8i (112KM) w wersji GTE, a także wysokoprężne: 1.6D (54KM) i 1.6TD (70KM). Modele z silnikami o mocach 90KM i 112KM mogły być wyposażone w napęd czterech kół "quattro" oraz katalizator spalin, jednak wówczas moc silnika spadała do odpowiednio: 88KM i 110KM.

We wrześniu do oferty dołączyło Audi 90, które de facto było następcą 80tek z jednostkami 5-cio cylindrowymi, czyli modeli 80CD i 80 quattro. Audi 90 oferowane było z silnikami pięciocylindrowymi 2.0i (115KM), 2.2i kat. (121KM), 2.2i (136KM) oraz turbodieslem 1.6 o mocy 70KM. Silnik 2.2 oferowany był także w Audi 90 quattro. Audi 90 znacząco odróżnia się z zewnątrz od Audi 80, podstawowy element różniący te modele to szerokie zderzaki wraz z zintegrowanymi kierunkowskazami i reflektorami przeciwmgielnymi. Oprócz tego Audi 90 posiadało szerokie zespolone reflektory z oddzielnym odbłyśnikiem dla świateł długich (tak jak w 80 quattro), szerokie tylne lampy zajmujące całą pokrywę bagażnika, chromowane dodatki jak w 80CD. We wnętrzu zastosowano delikatnie zmienioną tablicę rozdzielczą (większa półeczka, inna konsola i obudowa wskaźników) oraz nowe wzory welurowej tapicerki montowanej w standardzie, wraz z czterema ramkowymi zagłówkami. Audi 90 quattro posiadało z kolei sportowe przednie i tylne fotele, tak jak w poprzednim Audi 80 quattro. Jedną z ciekawszych opcji wyposażenia były cyfrowe wskaźniki takie jak w legendarnym Audi Quattro.

Na rynku północnoamerykańskim model ze zmodernizowanym nadwoziem pojawił się w lipcu 1984 roku. Występował w wersji 4000S wyposażonej w silnik 1.8 102KM lub 2.2 115KM oraz 4000S quattro (od 1986 jako 4000CS quattro) wyposażonej w silnik 2.2 (121KM). Zewnętrznie auta są prawie identyczne z europejskim Audi 90, jedynie zamiast zespolonych reflektorów posiadają lampy takie jak w Audi 80 oraz szerszą tylną blendę przystosowaną do amerykańskich tablic rejestracyjnych. No i "4000" w odróżnieniu od europejskich wersji posiadały prawie kompletne wyposażenie. Dopłaty wymagały jedynie szyberdach, podgrzewane fotele, skórzana tapicerka, lakier metalizowany i komputer pokładowy.